به گزارش"قدس آنلاین"، کسان دیگری هستند که فوتبال برای آنها لذتبخش است. حتی لذتبخش تر از بازیکنان حرفه ای. بچه هایی که در کوچه و پس کوچه های شهر بازی می کنند. یا کارگران افغانی که در حاشیه ی تهران بعد از فارغ شدن از کار هفتگی دور هم جمع می شوند و در خاک و خل با هم بازی می کنند و کری هم می خوانند. و حتی اینجا یعنی شالیزارهای استان گیلان. مهد کاشت برنج هاشمی و ...
مسابقاتی که در زمین شالیزار یا همان زمین های زارعی برگزار می شود فوتچل نام دارد. یعنی فوتبال داخل شیراز. این بازی ها همزمان با آغاز فصل زراعی جدید و به منظور بازگشت جوانان روستا به مزارع ، در یک هزار متر از اراضی کشاورزی روستای کینچاه بخش مرکزی آستانه اشرفیه برگزار شد. فارغ از نتیجه چه شور و شوقی. چه تلاشی می کنند برای بردن و هدایت توپ به داخل زمین. همانند تلاشی که از آنها برای کاشت برنج و برداشت می بینیم. ماه ها تلاش و صبر برای برداشت برنج و کسب روزی حلال برای گذران زندگی.
فوتبال برای آنها بهانه ای است برای دور هم جمع شدن؛ برای شادی و برای لذت بردن از زندگی. اینجا پای دوستی ها در میان است. و البته تلاش وافر در زمین برای پیروزی. آنها در زمین برای بردن به آب و آتش می زنند اما در پایان بازی آب سرد هر آنچه جسم بخود گرفته را پاک می کند و آماده نبرد واقعی می شوند. نشاء، نگهداری و در نهایت برداشت محصول. اینها فوتبال را عاشقانه تر دوست دارند.
عکس: مجتبی محمدی | ایرنا ، منبع: ورزش سه
نظر شما